ชุมชนชาวส่วยมีประเพณีดั้งเดิมซึ่งสืบทอดมาแต่โบราณ จนถึงปัจจุบันอยู่อย่างหนึ่งคือ การ
"แกล ออ - แกล มอ" ถ้าจะแปลโดยความหมายคือ
การเล่นอ้อ - เล่น มอ
ชาวส่วยถือว่าในร่างกายของคนเรานั้นมีส่วนประกอบที่ สำคัญอยู่ 2 ส่วน คือ
1. ร่างกาย
2. จิตใจ
ในการรักษาผู้ป่วยทางด้านร่างกายคือ
การรักษาด้วยหยูกยา
ผู้ให้การรักษาก็คือ แพทย์
หรือผู้มีความรู้ทางหยูกยา
หรือโอสถสาร
แต่สิ่งหนึ่งที่ช่วยให้ผู้ป่วยสามารถต้านทานหรือต่อสู้กับความเจ็บป่วยนี้ได้
ก็คือกำลังใจของผู้ป่วย
ซึ่งเรายอมรับโดยทุกคนว่า
จิตใจเป็นสิ่งสำคัญ
ชาวส่วยโบราณมีความเฉลียวฉลาดมาก
ได้ทำวิธีการร่ายรำเช่น
บวงสรวงแก้บน
หรือการเรียกขวัญและกำลังใจ
เนื่องจากชาวส่วยได้ไปผจญภัยจากป่าใหญ่เพื่อคล้องช้าง
ได้ใช้ชีวิตอย่างลำบาก
เพื่อต่อสู้ภยันตรายนานาประการ
ไม่ว่าอันตรายจากสัตว์ป่า
ไข้ป่า
และการต่อส้อเพื่อแย่งชิงลูกช้างจากแม่ช้าง
เมื่อกลับมาถึงบ้านและได้ประสบความสำเร็จกลับมา
พ่อแม่ลูกเมียและญาติๆ
จึงได้จัดพิธีแก้บน
ร่ายรำเพื่อเรียกขวัญทำให้ผู้ที่กลับจากการผจญภัย
ในการคล้องช้างมีขวัญและกำลังใจดีขึ้น
รู้สึกภูมิใจในความสำเร็จ
เมื่อชาวส่วยโบราณนำพิธีนี้มาช่วยเสริมกำลังใจให้คนป่วย
คนป่วยมีกำลังใจดีขึ้นและค่อยๆ
หายจากอาการเจ็บป่วยดังนั้นจึงเรียกว่า
"แกลออ" แปลว่า เล่น
หรือ แสดง ออ แปลว่า ดี
หรือ หายจากการเจ็บป่วย
ความเป็นมาของการเล่นประเพณี แกลมอ |
เดิมชาวส่วยจะออกไปคล้องช้างในป่า
ก็จะทำพิธีบนบานกับพญาแถนให้คล้องช้างได้
เมื่อเดินทางไปคล้องช้าง
ก็จะนำของป่าที่พบในป่ากลับออกมาด้วยเพื่อแก้บน
และการบนก็มักจะประสบผลสำเร็จก็จะมาทำพิธีแก้บน
เรียกว่า รำแก้บน
หรือ รำแกล
มอ
ความเชื่อนี้จึงตกทอดมาถึงปัจจุบัน
เมื่อการเดินทางไปคล้องช้างลดลงเรื่อยๆ
ชาวส่วนจึงทำพิธีแก้บนนี้
การรำเพื่อการรักษาคนที่เจ็บป่วย
และเรียกชื่อการรำนี้ว่า "แกล
มอ
หรือ แกล ออ"
ปัจจุบันและ มอ มีละเล่น
เพียงไม่กี่หมูบ้าน
และหมูบ้านเหล่านี้
มีอำเภอสำโรงทาบ จ
ังหวัดสุรินทร์
รวมอยู่ด้วย
เครื่องดนตรีที่ใช้ประกอบพิธี แกล มอ |
เครื่องดนตรีที่ใช้ประกอบพิธีแกลมอมีดังนี้
1. แคน 1 ปี๊บ
2. กลองโทน 1 ใบ
3. ฆ้อง 1 ใบ
เครื่องเซ่นไหว้ในการเล่น แกล มอ | |
เครื่องเซ่นไหว้
ทำเป็นน 3 ชั้น
มัดด้วยสายปอ
มีความสูง 150
เซ้นติเมตร
ไว้สำหรับใส่เครื่องบวงสรวง
เช่น 1. ธนู 2. เรือ ทำจากไม้มีขนาดเล็กพอถือได้ 3. พวงมาลัย 4. ไม้พาย 5. ช้าง (ทำด้วยไม้ยอ) 6. ม้า (ทำด้วยไม้ยอ) 7. มีด 8. ธูปเทียน 9. ข้าวตอก , ดอกไม้ 10. ผ้าใหม 11. สไบ 12. โต๊ะตั้งเครื่องเซ่นไหว้ 13. ต้นกล้วย 14. กล้วย 15. ข้าวต้ม 16. แมงมุมตัวผู้ 1 ตัว 17. ไยแมงมุมมัดด้วยฝ้าย 18. ไข่ไก่ 19. ขัน 5 ขัน 8 (กรวย 13 คู่) การแต่งกายและการรำ |
ผู้รำเป็นหญิงแต่งกายด้วยผ้าใหมชุดสีดำ
ประมาณ 10 -15 คน
และมีป้ายประคำคล้องคอ
โดยจะมีครูบา
เป็นตัวแทนติดต่อกับพญาแถน
มีผ้าสไบสีดำ
นั่งเป็นวงกลมมีคอกวัว
คอกควายจำลอง ประมาณ 4 - 5
คอก วางในทางเดิน
จัดทำโดย
:
ศูนย์บริการการศึกษานอกโรงเรียนอำเภอสำโรงทาบ
อำเภอสำโรงทาบ
จังหวัดสุรินทร์ 32170 โทร. 044
- 569213
นายศรายุทธ
บูรณ์เจริญ
ผู้อำนวยการ
srayudhb@hotmail.com , srayudhb@mweb.co.th
, srayudh@chaiyo.com
ชนัญชิดา
ทองคำ
chida.cha@chaiyo.com
นงเยาว์
สมนาค nsomnak@hotmail.com